Πέμπτη 18 Μαρτίου 2010

Κι όμως, έγινε

Tη 16η Μαρτίου ολοκληρώθηκε η ψήφιση του σχεδίου νόμου: «Σύγχρονες διατάξεις για την ελληνική ιθαγένεια και την πολιτική συμμετοχή ομογενών και νομίμως διαμενόντων μεταναστών και άλλες ρυθμίσεις». Η ψήφιση του νομοσχεδίου, αδιαμφισβήτητα, συνιστά ιστορική στιγμή για την Ελλάδα. Επιτέλους, η έννοια του πολιτικού φιλελευθερισμού, που σκάλωσε κάπου στο 1952 με το Ν. 2151 για την κατοχύρωση των πολιτικών δικαιωμάτων των γυναικών, εξελίσσεται, καθώς ένα σημαντικό μέρος του πληθυσμού της χώρας μας, τα παιδιά των μεταναστών, θα σταματήσουν να αντιμετωπίζονται ως παρίες και θα αποκτήσουν το δικαίωμα στην αξιοπρέπεια, το δικαίωμα στο όνειρο, το δικαίωμα στο δικαίωμα, που επί σειρά ετών τους το στερούμε. Και μαζί μ’ αυτά θα νιώσουμε κι εμείς, για λίγο, εθνικά υπερήφανοι. Επιτέλους κάτι σημαντικό γεννάται εν Ελλάδι, μια χαραμάδα ανοίγει, από όπου μπορεί να εισχωρήσει μια αχτίδα φωτός.

Για να φτάσουμε, βέβαια, στο σημείο αυτό προηγήθηκε ένας πενταετής αγώνας από ανθρώπους που τόλμησαν να πιστέψουν – τότε όμως κανείς δεν τους πίστευε. Και για να αποδώσουμε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι, οι πρώτοι που διεκδίκησαν ηχηρά και μαζικά το δικαίωμα στην ιθαγένεια για τα παιδιά των μεταναστών ήταν η καμπάνια «Όχι ρατσισμός από την κούνια», το 2005, με πρωτεργάτες τη Σόνια Μητραλιά και τη Λορέτα Μακόλεϊ, αλλά και πολλούς άλλους, γνωστούς τε και αγνώστους.

Με το ψηφισθέν νομοσχέδιο, τα παιδιά των μεταναστών που έχουν γεννηθεί ή έχουν φοιτήσει σε έξι τάξεις του σχολείου και ζουν στην Ελλάδα, από γονείς που διαμένουν μόνιμα και νόμιμα επί τουλάχιστον πέντε συναπτά έτη, αποκτούν το δικαίωμα στην ελληνική ιθαγένεια. Δηλαδή, με το νόμο αυτό για πρώτη φορά «συντίθεται το δίκαιο του αίματος με το δίκαιο του εδάφους και στην πραγματικότητα παράγεται ένας νέος κώδικας, μία νέα αντίληψη στον κώδικα ελληνικής ιθαγένειας, που οδηγεί τα πράγματα στην ενσυνείδητη επιλογή του υποψηφίου για να αποκτήσει την ιδιότητα του Έλληνα πολίτη», όπως το αποτύπωσε εύστοχα ο υπουργός Εσωτερικών κατά τη συζήτηση στη Βουλή. Και το σημαντικό είναι ότι ο κώδικας ιθαγενείας, παρά τα όσα υπόσχεται στους ψηφοφόρους του ο πρόεδρος της ΝΔ, δεν μπορεί πλέον να επιστρέψει στην πρότερη μορφή του, καθώς μετά τη ψήφιση του νομοσχεδίου παράγονται έννομες συνέπειες από το Σύνταγμα που δεν μπορούν να καταργηθούν. Η λαϊκή κυριαρχία είναι ανοιχτή ρήτρα. Μπορεί να διευρυνθεί, αλλά όχι να συρρικνωθεί. Συνεπώς ο νόμος αυτός μόνο καλύτερος μπορεί να γίνει, κάτι που προφανώς και αναμένουμε, διότι εξαιτίας της πίεσης και της οχλαγωγίας των τελευταίων μηνών υπολείπεται κατά πολύ από την πρώτη σύλληψή του. Χαρακτηριστικό δε παράδειγμα της πίεσης ήταν, μεταξύ άλλων, το email που αποστέλλονταν: «Βουλευτή, η υπερψήφιση νομοσχεδίου είναι πράξη εσχάτης προδοσίας κατά της ελληνικής κοινωνίας, της οποίας η ποινή είναι ο θάνατος. Αν συντελέσεις στην πράξη αυτή θα εκτελεστείς. Αργά ή γρήγορα, όπου κι αν καταφύγεις»!

Στο ίδιο δε πνεύμα κινήθηκε και η συζήτηση στη Βουλή, κατά τη διάρκεια της οποίας έγιναν πολλά απίστευτα, που δεν μας καθιστούν διόλου εθνικά υπερήφανους. Τι να πρωτο-μνημονεύσουμε; «Εθνοκτόνο νομοσχέδιο» να το αποκαλεί ωρυόμενος ο βουλευτής του ΛΑΟΣ (ο τόνος στο Α, παρακαλώ, γιατί έτσι μας αρέσει) κ. Χρυσανθακόπουλος, χαρακτηρίζοντας το γνωστό δημοσιογράφο των «ΝΕΩΝ» κ. Καπλάνι «αρχηγό κόμματος των Αλβανών», ενώ ο κ. Βελόπουλος να τρομοκρατεί το ακροατήριο υποστηρίζοντας ότι όλοι αυτοί οι μετανάστες «ξέρετε τι κάνουν στα εξάχρονα κοριτσάκια; Κόβουν τη κλειτορίδα τους» και ο κ. Γεωργιάδης να σπάζει τις φωνητικές του χορδές στην προσπάθειά του να πείσει ότι οι πρόσφυγες της Μικράς Ασίας και του Πόντου δεν έχουν καμία σχέση με τους Αφγανούς πρόσφυγες και ότι τους πρώτους τους υποδεχθήκαμε με ανοιχτές αγκάλες – ευτυχώς δεν είμαστε όλοι αγράμματοι μήτε η μνήμη των παππούδων μας ήταν επιλεκτική κι έτσι καλά γνωρίζουμε ποια τύχη επιφύλαξε το ελληνικό κράτος στους πρόσφυγες του ’22. Ενώ έξω από τη Βουλή μια ομάδα 200 περίπου διαδηλωτών κραδαίνοντας την ελληνική σημαία έρριπτε προς το αυτοκίνητο του κ. Πάγκαλου διάφορα αντικείμενα κραυγάζοντας «προδότες, πουλημένοι». Κι όλα αυτά ενόσω ο πρόεδρος της Βουλής ανακοίνωνε στο Σώμα ότι «τη συνεδρίαση παρακολουθούν από τα άνω δυτικά θεωρεία της Βουλής μαθητές και μαθήτριες από το Γυμνάσιο Σταυρακίου Ιωαννίνων» – κι ύστερα αναρωτιόμαστε για ποιο λόγο τα δεκαπεντάχρονα σπάνε βιτρίνες ή καίνε σπίτια Μπαγκλαντεζιανών.


Πέρα όμως από τις ασχημοσύνες, η αλήθεια είναι πως τα δύο προοδευτικά κόμματα επέδειξαν μια πρωτοφανή σοβαρότητα και συνέπεια ως προς την ιστορικότητα της στιγμής. Και αυτό δεν ήταν διόλου αυτονόητο. Αφενός η απόφαση του ΣΥΡΙΖΑ δεν ελήφθη αβασάνιστα, όχι βέβαια διότι τάσσονταν κατά αυτού, αλλά γιατί το εκτίμησαν ως δειλό και άδικο (δικαίως, θα έλεγα). Παρόλα αυτά έδωσαν τη μάχη στην πρώτη γραμμή και την κέρδισαν. «Έχουμε σημαντικές διαφωνίες με το νομοσχέδιο και το γνωρίζει το Υπουργείο. Όμως ψηφίζουμε το σχέδιο νόμου επί της αρχής, γιατί θεωρούμε ότι είναι ένα πρώτο βήμα, είναι ένας βηματισμός, ο οποίος έπρεπε να έχει γίνει εδώ και καιρό» τόνιζε ο κ. Φ. Κουβέλης.


Αφετέρου,
και για την κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ δεν ήταν εύκολη η υπεράσπιση του νομοσχεδίου, ύστερα μάλιστα από το εντυπωσιακό ψήφισμα της Νομαρχιακής του ΠΑΣΟΚ Θεσσαλονίκης, που ζητούσε την αντικατάστασή του με άλλο που θα έθετε μεταξύ άλλων κριτηρίων για την απόδοση της ιθαγένειας την «έμπρακτη απόδειξη φιλοπατρίας για την Ελλάδα» και αιτούνταν «η ιθαγένεια να απονέμεται σε αλλογενείς αλλοδαπούς με φειδώ και κατ’ εξαίρεση, δεν θα πρέπει να οδηγεί σε αλλοίωση του χαρακτήρα του Έθνους-Κράτους, ούτε να δύναται να δημιουργήσει στο μέλλον έγερση μειονοτικών ζητημάτων, ιδιαίτερα από όμορες ή ισλαμικές χώρες» (!) Βέβαια η απάντηση προς τη Ν.Ε. ήρθε διά στόματος Πάγκαλου υπό μορφή δελτίου τύπου του ΠΑΣΟΚ: «Οι άνθρωποι αυτοί που ομοφώνως αποφάσισαν, είναι εντελώς ηλίθιοι, δεν έπρεπε να κινούνται στην κοινωνία ελεύθεροι, θα έπρεπε να είναι σε κάποιο άσυλο» με το γνωστό πληθωρικό του τρόπο.


Για να μιλήσουμε όμως λίγο σοβαρά,
πράγματι ένας σημαντικός αριθμός συμπολιτών μας ενίσταται βιαίως (αυθορμήτως ή υποκινούμενοι) κι ένας ακόμα μεγαλύτερος επιφυλάσσεται κι ανησυχεί σιωπηλώς. Όμως το ερώτημα που τίθεται είναι το εξής ένα: Μπορούμε να οραματιστούμε μια κοινωνία συνοχής καταδικάζοντας ένα μέρος των συμπολιτών μας στο περιθώριο; Η απάντηση δεν μπορεί παρά να είναι αρνητική. Όχι.


Ο νόμος αυτός αποτελεί ένα ιστορικό βήμα
που θα αποτιμηθεί ιστορικά. Δεν θα πρέπει όμως να τον εγκαταλείψουμε στην τύχη του και να επαναπαυτούμε στα δίκαιά μας καταγγέλλοντας απλώς τον διπλανό μας. Ορθώς τονίζει ο κ. Δρίτσας: «Οι φοβίες, οι ξενοφοβίες, η επιφύλαξη απέναντι σε οτιδήποτε ξένο είναι μέσα στην ανθρώπινη φύση, μέχρις ότου εξοικειωθεί με τις πραγματικότητες που έχει γύρω του». Αυτή η εξοικείωση όμως δεν θα γίνει μήτε διά μαγείας μήτε διά νόμου και σίγουρα μήτε διά ροπάλου. Χρειάζεται προσπάθεια από όλους μας. Χρειάζονται πολιτικές πρωτοβουλίες. Χρειάζονται πρωτοβουλίες της κοινωνίας των πολιτών. Και οπωσδήποτε δεν χρειάζεται κανενός είδους εφησυχασμός. Πρόκειται για ένα στοίχημα που δεν έχουμε την πολυτέλεια να χάσουμε. Και το στοίχημα θα χαθεί εάν επιτρέψουμε να υπάρξουν στην Ελλάδα δύο κατηγορίες Ελλήνων. Γιατί στην περίπτωση αυτή οδηγούμαστε στον εκφασισμό της κοινωνίας, που όταν αυτός ολοκληρωθεί θα είναι τραχύς, αιματηρός, μη ανταστρέψιμος και οπωσδήποτε καθολικός – είναι σαφές ότι δεν υφίσταται επιλεκτικός φασισμός. Συνεπώς, όσο είναι καιρός πρέπει να τον εμποδίσουμε επιστρατεύοντας την κριτική σκέψη και τη λογική μας. Το προοδευτικό κομμάτι της πολιτείας αλλά και της κοινωνίας οφείλει να εμπλακεί ενεργά, ως μονάδες, ως συλλογικότητες, ως θεσμικοί φορείς – τα σχολεία, τα πανεπιστήμια, οι τοπικές οργανώσεις, η τοπική αυτοδιοίκηση και οπωσδήποτε τα ΜΜΕ.


Ο υπουργός Εσωτερικών τόνισε ότι
το νομοσχέδιο είναι «ένα ιστορικό βήμα απόλυτης εμπιστοσύνης στην ελληνική παιδεία και στον ελληνικό πολιτισμό». Ορθώς. Δεν θα πρέπει όμως η φράση αυτή να αποτελέσει ευχολόγιο, όπως όλα τα άλλα. Η πρωτοβουλία της ΟΛΜΕ να προτείνει στο Υπουργείο Παιδείας τη διοργάνωση αντιρατσιστικών εκδηλώσεων σε δύο διδακτικές ώρες σε όλα τα σχολεία στις 19 Μαρτίου, με αφορμή την παγκόσμια ημέρα κατά του ρατσισμού (21 Μαρτίου), είναι ένα βήμα προς αυτή την κατεύθυνση. Όμως αυτό δεν θα πρέπει να γίνεται μόνο επετειακά, αλλά να ενταχθεί στο επίσημο εκπαιδευτικό σύστημα. Η ιθαγένεια δεν είναι πανάκεια. Δεν είναι το μαγικό ραβδάκι διά μέσου του οποίου επιλύονται όλα τα προβλήματα. Χρειάζεται κόπος και επαγρύπνηση. Αλλά αυτό που θα κερδίσουμε στο τέλος θα είναι ανεκτίμητο.


Θα κλείσω με απόσπασμα από την εισήγηση της κ. Σακοράφα:
«Η ιστορία δεν είναι ποτέ στατική και τα πρόσωπα που είναι οι “άλλοι” αλλάζουν στη διάρκειά της. Κάποτε οι “άλλοι” ήταν οι πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία, οι γυναίκες, οι κουμμουνιστές, οι ομοφυλόφιλοι, τώρα οι κατεξοχήν “άλλοι” της ελληνικής κοινωνίας είναι οι μετανάστες. Και ο μεγαλύτερος κίνδυνος για μια κοινωνία είναι να φοβάται, καθώς ο φόβος είναι ο πλέον αποτελεσματικός τρόπος χειραγώγησής της».


Όμως οι μέρες αυτές είναι ημέρες γιορτής,
κι όπως λέει κι ο φίλος μου ο Βασίλης, «από αύριο τα δύσκολα, για την ώρα μου αρκεί που βλέπω τα παιδιά αυτά επιτέλους να χαμογελούν».


***

(Δημοσιεύτηκε στην Athens Voice, 18/03/2010)


11 σχόλια:

  1. Το νομοσχεδιο ψηφιστηκε, αυτο που τωρα μενει να διασφαλιστει ειναι οτι θα τηρηθει κατα γραμμα. Εμενα προσωπικα, ως ελληνιδα ππολιτη, αυτο ειναι που με ανησυχει και με τρομαζει. Οτι δηλαδη, πατωντας πανω στο νομοσχεδιο, θα βρεθουν απειροι επιτηδειοι οι οποιοι θα βοηθησουν να πραγματοποιηθουν παρανομες ιθαγενοποιησεις ανθρωπων που ειτε ζουν εδω λαθραια ειτε εχουν εισερθει λαθραια ειτε εχουν καταδικες...Την παρανομη εκμεταλευση ενος δικαιου νομοσχεδιου απο το γνωστο παρακρατος και το νομο του χρηματος, αυτο φοβαμαι και νομιζω πολλοι συμπατριωτες μου...δυστυχως, στην Ελλαδα το νομιμο εχει καταντησει η εξαιρεση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Θα πρέπει το ταχύτερο να γίνουν γνωστές οι διατυπώσεις (δικαιολογητικά κ.λπ.) που θα απαιτούνται για την εγγραφή των παιδιών στα δημοτολόγια. Αν καθυστερήσουν θα υπάρχει πρόβλημα. Προωθείστε τις όσο μπορείτε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Γιώργος Καρατζάς21 Μαρτίου 2010 στις 1:26 π.μ.

    Θα συμφωνήσω με τη θέση ότι το νομοσχέδιο αποτελεί ένα πρώτο θετικό βήμα αλλά παράλληλα δεν είναι το μαγικό ραβδάκι που θα αλλάξει τα πάντα.
    Θα αντισταθώ επίσης στον πειρασμό να μιλήσω θεωρητικά.
    Συνηθίζεται σε τέτοιες περιπτώσεις όπως αυτή του νομοσχεδίου, οι εκφρασμένες ανησυχίες για την εφαρμογή του να αφορούν αυθαίρετες... διευρύνσεις των όποιων θετικών διατάξεων παρέχει σε συγκεκριμένες κατηγορίες ανθρώπων και συμπολιτών μας.
    Οι δικές μου ανησυχίες δεν αφορούν τους παραπάνω προβληματισμούς, ίσως γιατί έχουν σαν αφετηρία προσωπικά βιώματα πολύ κοντινών μου ανθρώπων.
    Οι ανησυχίες μου λοιπόν αφορούν κατά πόσο οι ευεργεσίες ενός σημαντικού νομοθετήματος, δεν θα υποφέρουν στην πράξη απο αυθαιρεσίες κρατικών λειτουργών, εξαιτίας της ανεπάρκειας ελεγκτικών μηχανισμών και εσωτερικών κανονισμών.
    Για παράδειγμα πρίν απο μερικά χρόνια, η χορήγηση ετήσιας άδειας παραμονής σε νόμιμους μετανάστες είχε απλοποιηθεί σημαντικά. Το μέτρο ήταν απόλυτα σωστό, είχε όμως κάποιες διαδικασίες στα πλαίσια της χορήγησης της ετήσιας άδειας και της ανανέωσης της.
    Σ αυτό ακριβώς το σημείο η "αξιολόγηση" κάποιων αρμοδίων για την όλη διαδικασία, πολύ συχνά δεν αφορούσε αν ο φάκελλος ήταν πλήρης και νομότυπος, αλλά τις δυνατότητες να επωφεληθούν κάποιοι με διάφορα προσχήματα.
    Με λίγα λόγια αν ο αιτών ήταν για παράδειγμα οδοντίατρος, αυτό απλά σημαίνει ίδια, δωρεάν, χαμόγελα για μιά ολόκληρη υπηρεσία (επίσης και για συζύγους,παιδιά,πεθερές, θείους κλπ) κι ένα διόλου ευκαταφρόνητο χρέος σε οδοντοτεχνίτες που δεν είχαν λόγο να μην πληρωθούν για τις υπηρεσίες τους.
    Μετά απο δέκα χρόνια βέβαια όταν ήρθε η υπηκοοτητα όλα αυτά σταμάτησαν (για να έρθει βέβαια τόσο...γρήγορα, χρειάστηκε να βαφτισθεί!)
    Αργότερα όταν συγγενικό της πρόσωπο χρειάστηκε μα πραγματοποιήσει σοβαρή εγχείρηση,υπήρξε μιά παρολίγο μοιραία καθυστέρηση λόγω "ανεπάρκειας" αίματος.
    Η εγχείρηση γινόταν σε ιδιωτικό νοσοκομείο, η προσφορά αίματος στο νοσοκομείο Γεννηματά.
    Μετά απο κινητοποίηση φίλων 53 άτομα έδωσαν αίμα και παρόλα αυτά οι 14 απαραίτητες φιάλες δεν μπορούσαν να χορηγηθούν.
    Χρειάστηκε κινητοποίηση και επαφές με το υπουργείο υγείας,επέμβαση της αρμόδιας πρεσβείας,επαφή του μακαρίτη Νίκου Κακαουνάκη με το εθνικό κέντρο αιμοδοσίας, για να βρεθούν ξαφνικά οι 14 φιάλες και να είναι και συμβατές με την ομάδα αίματος της ασθενούς.
    Η έχουσα πλέον υπηκόοτητα αδελφή της ασθενούς, όλο αυτό το διάστημα αγωνίας αντιμετωπιζόταν με πλήρη αδιαφορία απο τους αρμόδιους, ενώ στο νοσοκομείο που είχε ορισθεί η αιμοδοσία, τα απαξιωτικά σχόλια για τους εθελοντές (μα καλά τόσος κόσμος για μιά...) απο το προσωπικό, ήταν δυστυχώς ο κανόνας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Γειά σας.
    Θα προσπαθήσω να απαντήσω σε πολλά απο όσα γράφετε στο άρθρο σας.
    Λόγω έλλειψης χρόνου αλλα και προβλήματος στο πληκτρολόγιο μου, και για να ξεδιπλώσω ευκολότερα τον ειρμό των σκέψεων μου.
    θα σας απαντώ στον ενικό. Δεν θελω να δείξω ασέβεια. απλα ειναι αναγκαιότητα.


    Γράφεις
    ________________

    κι ύστερα αναρωτιόμαστε για ποιο λόγο τα δεκαπεντάχρονα σπάνε βιτρίνες ή καίνε σπίτια Μπαγκλαντεζιανών.

    -Αλήθεια; Δεκαπεντάχρονα κάψανε σπίτια Μπαγκλαντεζιανών; ποτε και δεν το πήρα είδηση;
    Δικαστικές αποφάσεις σχετικά υπάρχουν; ή το ανακάλυψες μόνη σου;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Συνέχεια...
    Γράφεις:
    _______________

    ψήφισμα της Νομαρχιακής του ΠΑΣΟΚ Θεσσαλονίκης, που ζητούσε την αντικατάστασή του με άλλο που θα έθετε μεταξύ άλλων κριτηρίων για την απόδοση της ιθαγένειας την «έμπρακτη απόδειξη φιλοπατρίας για την Ελλάδα» και αιτούνταν «η ιθαγένεια να απονέμεται σε αλλογενείς αλλοδαπούς με φειδώ και κατ’ εξαίρεση, δεν θα πρέπει να οδηγεί σε αλλοίωση του χαρακτήρα του Έθνους-Κράτους, ούτε να δύναται να δημιουργήσει στο μέλλον έγερση μειονοτικών ζητημάτων, ιδιαίτερα από όμορες ή ισλαμικές χώρες» (!)

    Βέβαια η απάντηση προς τη Ν.Ε. ήρθε διά στόματος Πάγκαλου υπό μορφή δελτίου τύπου του ΠΑΣΟΚ: «Οι άνθρωποι αυτοί που ομοφώνως αποφάσισαν, είναι εντελώς ηλίθιοι, δεν έπρεπε να κινούνται στην κοινωνία ελεύθεροι, θα έπρεπε να είναι σε κάποιο άσυλο» με το γνωστό πληθωρικό του τρόπο.

    -Κι εσύ συμφωνείς; οτι οσοι διαφωνούν δηλαδή με τις θέσεις σας πρέπει να κλειστούν σε άσυλο.
    και μετά μιλάς για φασισμό.
    Ο χειρότερος φασισμός στις μέρες μας εχει προοδευτικό προσωπείο.


    Γράφεις:
    _______________________

    Μπορούμε να οραματιστούμε μια κοινωνία συνοχής καταδικάζοντας ένα μέρος των συμπολιτών μας στο περιθώριο; Η απάντηση δεν μπορεί παρά να είναι αρνητική. Όχι.


    -Μα δεν γίναν ακόμα συμπολητες μας. και τόσα χρόνια ζούσαμε χωρίς μετανάστες, ειχέ πάθει τιποτε η κοινωνία μας τότε;
    ποια η αναγκαιότητα της μετανάστευσης; Τι ειχε χάσει η Ελληνική κοινωνία τα παλαιότερα χρόνια που δεν ειχε τόσους μετανάστες;



    Γράφεις:

    _______________________
    Ο νόμος αυτός αποτελεί ένα ιστορικό βήμα που θα αποτιμηθεί ιστορικά.

    -Eχεις δίκιο. θα αποτίμηθει ως η ταφόπλακα του Ελλήνικου έθνους. Δημιουργεί τις προειποθέσεις να μετατραπούμε απο έθνος-κράτος σε απλή γεωγραφική εκτάση,
    οπως φυσικά εσυ οραματίζεσαι.

    Αλήθεια λετε πως τα σχολεία θα πρέπει να εμπλακούν ενεργά σε αυτήν την προσπάθεια σας να αποδεχθεί ο κόσμος το "ξένο",
    αυτό δεν αποτελεί μορφη προπαγάνδας; και μάλιστα απο τη κούνια;
    Εγω ανάμεσα στον ρατσισμό απο κούνια και την αντι-ρατσιστική προπαγάνδα απο την κούνια δεν θα διαλεγά κανένα και θα προτιμούσα την καλλιέργεια της κριτικής σκέψη.
    Βλέπω στις φωτογραφίες του μπλόγκ σας ενα μαυράκι με Ελλήνική σημαία.
    και αναρωτιέμαι. τι δεν ειναι σωστό σε αυτήν την εικόνα.
    Γιατι αυτό το παιδάκι γαλουχείται να προσποιείται κάτι που δεν είναι;
    Γιατι δεν γαλουχείται αντ αυτου να είναι περήφανο για την δική του πατρίδα; απο κάπου είναι αυτό το παιδί ετσι δεν ειναι;

    Γράφεις:
    _______________________
    ενώ ο κ. Βελόπουλος να τρομοκρατεί το ακροατήριο υποστηρίζοντας ότι όλοι αυτοί οι μετανάστες «ξέρετε τι κάνουν στα εξάχρονα κοριτσάκια; Κόβουν τη κλειτορίδα τους»

    -Για το οποίο φυσικά δεν απαντάς. ειναι αλήθεια οτι σε πολλές απο τις χώρες προέλευσης των μουσουλμάνων μεταναστών η κλειτοριδεκτομή, το κόψιμο των άκρων πχ του κλέφτη, ο γάμος με μικρά παιδιά ειναι μέσα στα έθιμα τους.
    θα πρέπει να φανούμε ανεκτικοί σε τέτοια έθιμα;
    γιατι το περνάς στα ψιλά γράμματα;
    γιατί δεν απαντάς για την ταμπακιέρα;







    Γράφεις:


    _______________________

    Η πρωτοβουλία της ΟΛΜΕ να προτείνει στο Υπουργείο Παιδείας τη διοργάνωση αντιρατσιστικών εκδηλώσεων σε δύο διδακτικές ώρες σε όλα τα σχολεία στις 19 Μαρτίου, με αφορμή την παγκόσμια ημέρα κατά του ρατσισμού (21 Μαρτίου), είναι ένα βήμα προς αυτή την κατεύθυνση.
    Όμως αυτό δεν θα πρέπει να γίνεται μόνο επετειακά, αλλά να ενταχθεί στο επίσημο εκπαιδευτικό σύστημα.


    Α να το ξέρουμε να μην στείλουμε τα παιδιά μας στο σχολείο εκείνες τις μέρες. Αλήθεια τους γονείς τους ρωτήσατε αν επιθυμούν τα παιδιά τους να υφίστανται την προοδευτική σας προπαγάνδα απο τοσο τρυφερή ηλικία;
    Δεν θα πρεπε τα παιδιά να διδάσκονται πως να κρίνουν παρά να διδάσκονται ΕΤΟΙΜΕΣ πολιτικές θέσεις του ΠΑΣΟΚ;

    Γράφεις:
    ______________________
    Και ο μεγαλύτερος κίνδυνος για μια κοινωνία είναι να φοβάται, καθώς ο φόβος είναι ο πλέον αποτελεσματικός τρόπος χειραγώγησής της».

    Πολύ σωστά, αφήστε κατα μέρους τον μπαμπούλα του φασισμού. Μην σπέρνετε φόβο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. LOL i agree with φωτης
    μπραβο φιλαρακι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ως προς τους δεκαπεντάχρονους.
    Κυνικότατα δήλωσαν στην αστυνομία ότι το έκαναν για πλάκα:

    http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_2_09/03/2010_393521

    Ασφαλώς η ξενοφοβία βρίσκει (ακόμα) έδαφος και σε δημοκρατικά κόμματα, όπως είναι το σημερινό ΠΑΣΟΚ.
    Συμπολίτες (και όχι συμπολΗτες) βεβαίως και είναι όσοι ζουν μαζί μας, έλληνες, ή αλλοδαποί.
    Μήπως οι έχοντες αλλοδαπές ιθαγένειες συμπατριώτες μας όπου γης, προσποιούνται κάτι που δεν είναι;
    Η κλειτοριδεκτομή, ως γνωστόν, απαγορεύεται στη χώρα μας. Όπως και τα εγκλήματα τιμής, η βεντέτα, η παιδεραστία κ.ο.κ.
    Επί χρόνια και χρόνια τα παιδιά διδάσκονταν ότι ο άνθρωπος προέρχεται από τους πρωτόπλαστους. Απλώς ήρθε η ώρα να προκριθεί και στη χώρα μας η εκπαίδευση της υπόλοιπης Ευρώπης, όπως εκεί ισχύει για παραπάνω από εκατό χρόνια. Η κοινωνία θα γίνει ανοιχτή, ή θα συρθούμε στη βαρβαρότητα του φασισμού.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Αυτή η υπεραισιοδοξία για κοινωνική συνοχή και ειρηνική συνύπαρξη δεν ξέρω από που προκύπτει, αλλά μου θυμίζει την υπεραισιοδοξία όταν δημιουργήθηκε η ευρωζώνη, όταν ψηφίστηκε η συνθήκη της Λισσαβώνα και μιλούσαν τότε όλη για οικονομική ευημερία και κοινωνική συνοχή. Ήρθε βέβαια λίγο μετά η οικονομική κρίση , ήρθε τώρα η δική μας χάλια κατάσταση, για να ανακαλύψουμε όλοι στην Ευρώπη πως στα χαρτιά ωραία τα λέμε, αλλά πως τσάμπα χαιρόμαστε όταν βάζουμε ανέφικτους στόχους και δεν υπολογίζουμε τις δομές, τις παραδόσεις, τις αξίες της κάθε κοινωνίας.Πήγε περίπατο η κοινωνική συνοχή και η ευρωπαϊκή ιδέα μόλις η Ελλάδα χρειάστηκε στήριξη.
    Έτσι μου φαινεται κ. Σάλεχ και το κείμενο σας. Υπεραισιόδοξο, έως ότου αποδειχτεί πως πρόκειται για μία φούσκα που σε λίγα χρόνια θα σκάσει. Είναι δυνατόν να πιστεύετε πως θα υπάρξει κοινωνική συνοχή επειδή θα δοθούν υπηκοότητες σε αλλοδαπούς που μένουν εδώ μόνο πέντε χρόνια ή επειδή έγιναν 2 ώρες μάθημα για τον ρατσισμό; Και τί ρόλο πιστεύετε πως θα παίξει αυτό όταν ένα ελληνάκι στην καθημερινότητα του βιώνει τον ρατσισμό από την ανάποδη, είτε γιατί είναι μειοψηφία στο σχολείο του,είτε γιατί φοβάται τους ξένους, πιο δυνατούς και πιο άγριους πιθανόν συμμαθητές του, είτε γιατί δεν υπάρχει πλέον πλατεία, πάρκο, ελεύθερος χώρος που μπορεί να παίξει ελεύθερα ή να πάει μία βόλτα με τους φίλους του;
    Συγγνώμη που θα σας το πω, αλλά αυτή η αγιοποίηση των μεταναστών και αυτή η θεοποίηση αυτού του νομοσχεδίου έχει καταντήσει εμετική αηδία και δεν μπορώ να το πω καλύτερα.
    Προβλήματα προς επίλυση δεν έχουν μόνο οι ξένοι σε αυτήν τη χώρα. Έχουν και οι Έλληνες. Οι συγκρούσεις αξιών που δημιουργεί η πολιτισμική συνύπαρξη δεν επιλύονται με τα νομοσχέδια. Πολλές φορές δεν επιλύονται καν.
    Το γεγονός είναι πως η Ελλάδα δεν μπορεί να δεχτεί όλον αυτό τον αριθμό μεταναστών νόμιμο ή παράνομο. Δεν ξέρω γιατί εσείς και οι ιθύνοντες έχετε άλλη αποψη και βγαίνετε και τα λέτε και στα κανάλια χαζογελώντας, αλλά η κατάσταση δεν είναι καθόλου αστεία. Είναι πολύ σοβαρή.
    Είναι μία πολύ σοβαρή κατάσταση, η οποία αντιμετωπίζεται με πολύ ασόβαρο τρόπο. Αυτό έχω να σας πω. Και δεν βλέπω να γίνεται τίποτα για την απομάκρυνση όλων αυτών που έχουν κάνει κανονική κατάλειψη της πόλης.

    Να διευκρινήσω πως η υπηκοότητα πρέπει να δοθεί στα παιδιά που φοίτησαν εδώ στα σχολεία για όλη τη βασική εκπαίδευση (και όχι για έξι χρόνια μόνο), αλλά ως εκεί.Το πέντε χρόνια παραμονή είναι απαράδεκτο, όπως είναι απαράδεκτο το ότι δεν προβλέπεται αφαίρεση της ιθαγένειας σε περίπτωση παραβατικότητας.

    Κατά τα άλλα μπορείτε να συνεχίσετε να χαίρεστε μέχρι να ανακαλύψετε σε λίγα χρόνια πως για μία ακόμη φορά η κοινωνική συνοχή είναι εύκολη στα λόγια και δύσκολη στην πράξη. Και πως με το ζόρι παντρειά δεν γίνεται. Την καλημέρα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Το κουτσουρεμένο νομοσχέδιο λύνει ορισμένα θέματα, και μόνον, για ορισμένους συμπολίτες μας. Εν πάση περιπτώσει ευτυχώς που ακόμα κι έτσι ψηφίστηκε και αποτελεί πλέον Νόμο του Κράτους.
    Επειδή δε η απύθμενη χυδαιότητα του ρατσισμού και της ξενοφοβίας έχει αποθρασυνθεί, θεωρώ ότι η ενεργοποίηση των ποινικών Νόμων είναι σκόπιμο να επιταχυνθεί.
    Η μισαλλοδοξία του ρατσιστικού εσμού έχει καταντήσει εμετική αηδία και δεν μπορώ να το πω καλύτερα.
    Νομίζω πως η νομιμοποίηση όλων των μεταναστών θα πρέπει να είναι το επόμενο αίτημα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Η θεωρία είναι πάντα ωραία. Στην πράξη όμως τα πράγματα δυσκολεύουν. Γι’ αυτό όλοι σας καταλήγετε να ψηφίζετε πασόκ. Στη μάσα δεν μπορείτε να βολευτείτε με κουπόνια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή